Hayat, insan, sevinçler, üzüntüler, kaoslar...
İnsan ömrü böyle uzayıp gidiyor işte. Bana çok garip gelir bu dünya
düzeni. Sürekli hiç durmadan bir şeyler için çabalayıp duruyoruz.
İnsanların kalplerini kırıyoruz yeri geliyor belki kendi kalbimizi de
kırıyoruz. Peki ama bu koşuşturmaca bu kaos hali de nedir? Bu hiç
İşte uzun zamandır benim ruh halim de bu! Bazı şeylere anlam
veremiyorum aklımda hep saçma sapan sorular. Cevapları olmayan ve belki
de sormaya bile korktuğumuz sorular var bu ara aklımda. Biliyorum bu
sorular beni bir yere getirecek ama ben o yere gelene kadar ruh halim nasıl
olur bilemem!
Bazen yaşam, yaptıklarımız o kadar anlamsız geliyor ki neden diyorum ? Bunca
çalışma didinme 5-10 yıl rahat yaşayabilmek için mi? Yoksa ruhsal açıdan tatmin
olabilmek için mi?
İşte tam bu noktada benim gözümdeki toplum ikiye ayrılıyor.
Birinci sınıf:
- Sevdiği bir mesleği seçip hayatına anlam katanlar ve hayallerinin peşinde
ikinci sınıf ise;
- Maddi durumdan ya da bilinçsizlikten yapmak zorunda oldukları işlerde çalışanlar.
Ben hangi gruba giriyorum tartışılır ( halen işsiz olduğuma göre ikisinede
girmiyorum demektir:)). Ama bence bu dünyada sadece hayallerinin peşinden koşulur.
Yoksa yaşamanın ne anlamı var ki?
Belki de kendimize bu dünyaya neden geldiğimizi sorup düşünmeliyiz üzerinde
epeyce. Bu sorunun cevabını öğrenmek hiçte kolay olmasa gerek. Ama bulduğumuzda
herşey daha da anlamlaşacak eminim.
*Biliyorum görsellerin bir ilgisi yok sadece bu iç karartıcı yazıyı okurken biraz gönlünüz ferahlasın diye efenim :)Sevgi ve şükranla kalın!
görsel bence yazıya rağmen içinizdeki hayata bakış açınızı gösteriyor
YanıtlaSilAhh çok doğru çok teşekkür ederim her zaman önce huzur istemişiimdir
Sil